ایلینوی ممکن است فاقد کوه‌های مرتفع، بیابان‌های وسیع و پارک‌های ملی بزرگ باشد، اما طبق گفته آژانس حفاظت از محیط زیست ایالت، یکی از طولانی‌ترین رودخانه‌ها و نهرها را در بین هر ایالت دارد – حدود 120000 مایل. این رودخانه ها و سواحل مجاور آنها و دشت های سیلابی زیستگاه و دالان مهاجرت حیات وحش و گیاهان هستند. آنها همچنین فرصت های تفریحی فراوانی را برای ماهیگیری، قایق سواری، شنا، لوله کشی و موارد مشابه فراهم می کنند. یا اگر وزارت منابع طبیعی ایالتی به اشتباه ادعا نکرده بود که مردم حق استفاده از نزدیک به 98 درصد از این آبراه ها را ندارند.
درست بیرون درب دفتر شامپین ما سرچشمه رودخانه Embarrass قرار دارد که به طول 195 مایل به سمت جنوب جریان دارد و راه خود را از طریق هشت شهرستان می پیچد و سپس به رودخانه واباش تخلیه می شود. ساکنان اولیه از این رودخانه و سایر رودخانه ها به عنوان دالان سفر، تجارت و ماهیگیری استفاده می کردند. با گذشت زمان، آنها از قایق سواری در مکان هایی مانند گرین آپ در شهرستان کامبرلند لذت بردند.
اما طبق DNR، یک مایل از رودخانه Embaras قابل کشتیرانی نیست و بنابراین برای عموم باز است. این آژانس تقریباً همین را برای ده‌ها هزار مایل رودخانه دیگر، از جمله رودخانه‌های قایق‌رانی محبوب مانند میدل فورک ورمیلیون در شرق شامپاین، تنها رودخانه منظره شناخته‌شده ملی در این ایالت، می‌گوید. آژانس می‌گوید، کاربران این رودخانه‌ها این کار را فقط با مجوز خاص از مالکان همسایه انجام می‌دهند – اجازه‌ای که هر مالک زمین می‌تواند در هر زمانی آن را لغو کند.
موقعیت قانونی DPR مغایر با قوانین فدرال و مغایر با دکترین اعتماد عمومی ایالت است. قانون فدرال شامل مقررات هنوز الزام آور قانون شمال غرب در سال 1787 است که بیان می کند که رودخانه های قابل کشتیرانی ایلینویز “و کانال های” بین آنها “مشترک و برای همیشه آزاد هستند.”
حق ارتفاق ناوبری فدرال به طور مشابه، علیرغم قوانین محدودکننده ایالتی، از دسترسی عمومی و ماهیگیری گسترده محافظت می کند. در مجموع، این قوانین و قوانین فدرال مرتبط، حقوق قانونی عمومی را برای استفاده از هر آبراهی که قادر به پشتیبانی از کانو یا کایاک در هر بخش قابل توجهی از سال است، اعطا می‌کند، حتی اگر چنین کشتی‌هایی مجبور باشند موانع را عبور دهند یا از طریق میله‌های شنی عبور کنند. این حقوق قانونی شامل ماهیگیری با مگس و همچنین ماهیگیری با قایق، شنا و تیوب است. (
برای چندین دهه، DPR و بسیاری از سازمان های مجری قانون محلی در کنار زمیندارانی قرار گرفته اند که می خواهند مردم را از زمین های خصوصی خود دور نگه دارند. در واقع، DNR حقوق دسترسی عمومی را تنها در 1487 مایل از آب های داخلی و همچنین در همسایگی رودخانه های می سی سی پی، اوهایو و واباش به رسمیت می شناسد. طبق DNR، شهرستان Champaign تنها یکی از یک بلوک به هم پیوسته از حدود 30 شهرستان بدون یک مایل آب عمومی است. همین سرنوشت برای بسیاری از کشورهای دیگر رقم خورد.
این موضع قانونی به سادگی اشتباه است و باید تغییر کند. این امر به ویژه ناامید کننده است زیرا قانونگذار به DNR دستور داده است، به هیچ وجه نامشخص، دقیقاً برعکس آنچه انجام می دهد، عمل کند. قانون رودخانه‌ها، دریاچه‌ها و جریان‌های ایلینوی، DNR را ملزم می‌کند که «حداکثر لذت ممکن» را از آبراه‌های ایلینوی بدون «کوچک‌ترین تجاوز یا نفوذ غیرقانونی» برای ساکنان فراهم کند. در ادامه می‌گوید: «وزارت منابع طبیعی باید از تمام اقدامات معقول برای استفاده مردم از رودخانه‌ها، نهرها و دریاچه‌های عمومی ایالت ایلینوی کمک، کمک، تشویق و محافظت کند.»
قایقرانان و ماهی گیران به قدری از ناسازگاری DNR ناامید شده بودند که لایحه ای را در مجلس نمایندگان ایلینویز ارائه کردند که توسط نماینده ایالتی جانت یانگ رور از ناپرویل ارائه شده بود که ساکنان را ملزم می کرد از طیف کاملی از حقوق آبراهی که در حال حاضر توسط فدرال و فدرال ارائه می شود برخوردار شوند. حقوق کارکنان حق در کمال تعجب، DPR با این لایحه مخالفت کرد و استدلال کرد که این لایحه با حقوق مالکیت خصوصی تداخل می کند و قانون اساسی را نقض می کند.
در عوض، این لایحه به دنبال محافظت از حقوق مالکیتی است که از قبل از تبدیل شدن ایلینویز به ایالت از آن برخوردار بوده است – حقوق دسترسی به رودخانه که بر حقوق صاحبان بستر رودخانه‌های سیل زده ارجحیت دارد. DPR باید این لایحه را تبلیغ کند نه با آن مخالفت کند.
فرصت های گسترده برای تفریح در طبیعت، ایالت را بسیار جذاب تر می کند. و استراحت چیز بزرگی است. همانطور که میسوری و ویسکانسین – در میان سایر ایالت‌های دارای حقوق دسترسی گسترده – به خوبی می‌دانند، یک طرح سازمان‌یافته برای استفاده از آبراه‌های ایلینویز برای ماهیگیری، قایق‌رانی و لوله‌کشی می‌تواند اقتصاد بسیاری از مناطق روستایی را تقویت کند. اگر مالکان بتوانند یک قایق قایق رانی یا باس را به داخل رودخانه فشار دهند و بدون ترس از دستگیری آن را بالا و پایین کنند، خانه‌های کنار رودخانه ارزش بیشتری دارند.
ایلینوی دارای رودخانه های فراوان است. بسیاری از آنها کوچک و کند هستند، اما این آنها را برای شهروندان عادی که برای هیجان آب طوفانی خطرناک آماده نیستند، جذاب تر می کند. آنها همچنین بیش از آنچه بسیاری تصور می کنند، خانه حیات وحشی هستند، نه فقط ماهی و قورباغه، بلکه سمورها، بیورها، روباه ها، راسوها، عقاب ها، عقاب ها، حواصیل ها، شاه ماهی ها، لاک پشت ها، سمندرها و توله های وحشی. یک بعدازظهر یا یک روز در رودخانه ایلینوی می تواند زمان خاصی باشد. DNR ایلینوی – با اشاره، در صورت لزوم، از دفتر فرماندار – می تواند چنین اوقات ویژه ای را بسیار عادی تر کند.
مگی برانز مدیر اجرایی شبکه رودخانه های پریری است، یک سازمان غیرانتفاعی مستقر در ایلینوی که از آب و رودخانه های پاک حمایت می کند.
سان تایمز از نامه ها و مقالات به سردبیر استقبال می کند. دستورالعمل های ما را ببینید.
نظرات و نظرات بیان شده توسط مشارکت کنندگان متعلق به خود آنها است و لزوماً منعکس کننده نظرات شیکاگو سان تایمز یا هر یک از شرکت های وابسته به آن نیست.