تام ولف یک واژه ساز بسیار با استعداد بود که آثارش با درجات مختلف موفقیت در فیلم های هالیوود اقتباس شد. مقاله اسکوایر در سال 1965 ولف در مورد راننده نسکار جونیور جانسون به درام ورزشی فوق العاده The Last American Hero در سال 1973 با بازی جف بریجز جوان تبدیل شد. The Right Stuff، کتاب گسترده ولف در سال 1979 درباره برنامه پروژه مرکوری ناسا، به یکی از بهترین فیلم های دهه 1980 تبدیل شد. سپس آتش سوزی غرورها (1990) است که بر اساس رمانی به همین نام ولف ساخته شده است، که آنقدر فاجعه ناب، ناشنوا و کاریکاتور روشن است که ثابت کرد حتی تام هنکس را می توان با یک فیلم اشتباه گرفت.
مجموعه شش قسمتی محدود نتفلیکس A Man in Full هم اکنون منتشر شده است که بر اساس رمان طنز کوبنده ولف در سال 1998 است که به نژاد، طبقه، سیستم حقوقی و سیاست در آتلانتا می پردازد. جف دنیلز با یک بازیگر برجسته، در نقش چارلی کراکر، غول املاک و مستغلات قدرتمند و بسیار ثروتمند، اما محاصره شده، بازی در سطح جهانی ارائه می دهد. یک گروه مکمل با استعداد که شامل دایان لین، لوسی لیو، بیل کمپ، ویلیام جکسون هارپر و تام پلفری می‌شود و نویسندگی دقیق و کارگردانی شیک در سرتاسر آن، The Full Man کاملاً با اهمیت شکسپیرانه The Succession یا منظره خارق‌العاده مطابقت ندارد. میلیاردها”. اما این یک سرگرمی پاپ خوش ساخت در مورد افرادی است که اکثراً وحشتناک هستند (به استثنای چند مورد قابل توجه) اما تماشای آنها بسیار سرگرم کننده است.
همانطور که این روزها تقریباً معمول است، Full Man در Media Res شروع می شود، با شخصیت اصلی در بحران می پرسد: “من قصد ندارم انتقادی باشم… اما آیا اگر شما بمیرید مردم متوجه می شوند؟” برش کارت عنوان، که به ما اطلاع می دهد که 10 روز زود است، و ما در یک مهمانی مجلل برای 60 سالگی کراکر پرتاب شده ایم، و با قضاوت از تصاویر غول پیکر چارلی روی جلد آتلانتا، GQ و فوربس، می توان گفت ، که در اینجا کمی نفس درگیر نیست.
این یک ماجرای پر زرق و برق و انحصاری است که سرگرمی آن چیزی نیست جز شانیا تواین (با بازی شانیا تواین) که آواز «مرد! I Feel Like a Woman» و بعداً نسخه وحشتناک «You’re Still The One» را در حالی که چارلی با همسر دوم زیبا و همیشه حامی خود سرنا (سارا جونز) می رقصد انجام می دهد. ما همچنین برج طلایی و براق صنایع کروکر را دیدیم که به نظر می رسد بلندترین و چشمگیرترین ساختمان شهر باشد و با حروف “CROKER” آنقدر بزرگ نوشته شده بود که دونالد ترامپ را به فکر فرو می برد (خوب، تقریباً). واضح است که چارلی کروکر پادشاه آتلانتا است.
به نظر می رسد، چارلی نیز ولخرجی است که در هر تجملات شخصی که تصور می شود غرق می شود و عمیقاً مقروض است، همانطور که در سکانسی استادانه می آموزیم که در آن هری زیل از بیل کمپ، که رئیس شرکت مدیریت دارایی برتر چارلی است. . بانک، در راس یک میز مذاکره طولانی و غیرممکن با بیش از ده ها بانکدار و وکیل می نشیند و صراحتا به چارلی می گوید که مهمانی به پایان رسیده است – که اگر چارلی شروع به دریافت وام های معوقه نکند، ضرر خواهد کرد. همه چيز.
“من مطمئن نیستم که فکر می کنی با کی صحبت می کنی!” – چارلی غرش می کند، که هری با آرامش پاسخ می دهد: “من با مردی صحبت می کنم که 800 میلیون دلار به این بانک بدهکار است. مردی که 400 میلیون دلار دیگر به بانک بدهکار است».
همسر سابق چارلی مارتا (دایان لین) از سایه او خارج می شود.
همانطور که چارلی برای نجات امپراتوری خود مبارزه می کند، نقشه می کشد و نقشه می کشد – و تقریباً به هر وسیله ای که برای زنده ماندن لازم است متوسل می شود – جهان مرد کامل گسترش می یابد و تعدادی خط داستانی را شامل می شود که همه به یک شکل به یکدیگر متصل شده اند و در دنیای چارلی گره خورده اند. دستیار اجرایی چارلی، جیل هنسلی (شانته آدامز)، زمانی که همسرش، کنراد (جان مایکل هیل از تئاتر استپن ولف)، به دلیل تعرض به یک افسر پلیس در جریان اختلاف بر سر یک تخلف رانندگی دستگیر می شود، به کمک چارلی می آید. همسر سابق چارلی، مارتا (دایان لین)، با ریموند پیپگرس تام پلفری، یک افسر وام ساده که چارلی سال‌ها با او مانند یک حشره رفتار کرده و وسواس زیادی برای نابود کردن او دارد، درگیر می‌شود. در همین حال، شهردار فعلی، وس جردن (ویلیام جکسون هارپر) با چالشی سخت از سوی یک پسر خوب که زمانی هم تیمی فوتبال چارلی در دانشگاه بود، روبرو می‌شود – و این به نفع چارلی است که دوست دختر سابقش جویس نیومن (لوسی لیو) را متقاعد کند تا اطلاعاتی درباره آن منتشر کند. رقیب شهردار که می تواند منجر به پایان کارزار شود.
بله، این مقدار زیادی برای باز کردن بسته بندی است. اما با دیوید ای. کلی (الی مک‌بیل، دروغ‌های کوچک بزرگ و غیره) به عنوان مجری، نویسنده و تهیه‌کننده اجرایی، با تقسیم وظایف کارگردانی بین بازیگر و فیلم‌ساز رجینا کینگ (یک شب در میامی) و توماس شلیم (بال غربی) ، آمریکایی ها)، هر داستان به اندازه کافی بازی می کند، که در نتیجه ترکیبی غنی از تفسیرهای اجتماعی و طنزهای غم انگیز و در عین حال دقیق است.