فسیل جدید آرکئوپتریکس در موزه صحرایی یکی از بزرگترین دستاوردها است

وقتی پیت ماکوویکی برای اولین بار فسیل دایناسور جدیدی را می بیند، معمولاً پس از بیرون آمدن آن از گرد و غبار و سایر بقایای یک سازند سنگی است.

تا سال 2019، او هرگز کسی را ندیده بود که از کیف در یک هتل سوئیس بالا برود.

اما در بهار همان سال بود که محقق وقت دایناسورها در موزه فیلد خود را پیدا کرد – همراه با گروه کوچکی که از شیکاگو برای ملاقات با تاجری از خاورمیانه به آنجا رفته بودند.

در خلوت اتاق کنفرانس زوریخ، تاجر کیف خود را باز کرد. بازدیدکنندگان شیکاگو به آنچه داخل آن بود نگاه کردند.

ماکاویتسکی که اکنون استاد دانشگاه مینه‌سوتا است، می‌گوید: «واقعاً هیچ دیرینه‌شناس دیگری تا به حال آن را به شکل خام ندیده است. این یک لحظه بسیار احساسی برای من بود.»

در یک تخته سنگ آهکی خامه ای به ابعاد 6 در 12 اینچ، فسیل پیچ خورده Archeopteryx (ar-key-AHP-ter-icks)، موجود جام مقدس پرنده مانند قرار داشت که وقتی برای اولین بار در سال 1861 کشف شد، به اثبات نظریه بحث برانگیز آن زمان کمک کرد. تکامل چارلز داروین

اگرچه سنگ آهک شنی قسمت اعظم نمونه زوریخ را پنهان کرده بود، اما ماکوویکی به اندازه کافی دنده ها، مهره ها و آثار پر را کاملاً حفظ کرد تا تحت تأثیر قرار گیرد. او در نهایت توصیه کرد که فیلد آن را بخرد.

به گفته فیلد، روز دوشنبه، فیلد از آرکئوپتریکس خود، یکی از حدود دوازده نمونه از این دست که تا کنون یافت شده و تنها نمونه ای است که در “موزه تاریخ طبیعی بزرگ در نیمکره غربی” نگهداری می شود، رونمایی کرد. این فسیل در سال 2022 وارد شیکاگو شد.

اینها فسیل های نسبتاً ریز هستند. با وجود این، جولیان سیگرز، رئیس و مدیر عامل فیلد، آرکئوپتریکس را «مهم‌ترین فسیل موزه از زمان سو، تی رکس» نامید.

آرکئوپتریکس حدود 150 میلیون سال پیش زندگی می کرد، دایناسوری با پر، استخوان های توخالی، دندان های ریز و بال های پنجه دار. چیزهای زیادی در مورد سبک زندگی او ناشناخته باقی مانده است. آیا او می توانست پرواز کند؟ دانشمندان میدانی می گویند شاید، اما نه خیلی خوب. و همچنین کوچک بود – فرد فیلد به اندازه یک کبوتر بود.

به گفته موزه تاریخ طبیعی لندن، در قرن نوزدهم، برخی بقایای آرکئوپتریکس را دیدند و نمی‌توانستند بفهمند که چیست، در حالی که برخی دیگر فکر می‌کردند ممکن است یک فرشته باشد.

اولین نمونه تنها دو سال پس از انتشار کتاب داروین در مورد منشأ گونه ها پیدا شد. در آن زمان، بسیاری از مردم باور نداشتند که حیوانات می توانند تکامل یابند. آرکئوپتریکس خلاف این را ثابت کرد – اینکه دایناسورها به پرندگان تبدیل شدند.

تمام نمونه ها تا به امروز در یک معدن سنگ آهک در جنوب آلمان پیدا شده اند. میلیون ها سال پیش، زمین کاملاً متفاوت بود – یک تالاب گرمسیری بزرگ که توسط جزایر نیمه گرمسیری احاطه شده بود.

به گفته این موزه، یک گردآورنده فسیل خصوصی، نمونه فیلد را کمی قبل از سال 1990 پیدا کرد. سپس قبل از آمدن به شیکاگو در دستان شخصی باقی ماند.

ماکوویکی، که به عنوان محقق میدانی به کار خود ادامه می‌دهد، گفت که در نزدیک به 30 سال دیرینه‌شناسی، هرگز چیزی شبیه به برخورد در زوریخ را تجربه نکرده بود.

او می گوید: «این اولین و تنها تجربه برای من بود. “من معمولاً بیرون می روم و این چیزها را حفاری می کنم.”

او می‌گوید که این دیدار دقیقاً شنل و خنجر نبود، اما با این وجود غافلگیرکننده بود.

“به هنگام [the seller] ماکاویتسکی می گوید که به ما نگفت که او فروشنده است. او به عنوان نماینده فروش ظاهر می شد.

ماکاویتسکی می گوید که فروشنده به گروه شیکاگو گفت که می توانند عکس بگیرند، اما کارت حاوی اطلاعات دوربین باید نزد او می ماند.

کارمندان موزه سعی کردند در مورد چگونگی به دست آوردن نمونه خود بگویند. آنها خاطرنشان می کنند که در حالی که یک قانون آلمان در سال 2015 صادرات فسیل های Archeopteryx تازه کشف شده را از این کشور ممنوع می کند، نمونه فیلد 25 سال قبل از اجرایی شدن این قانون فروخته و صادر شده است.

بریجت راسل، سخنگوی فیلد هفته گذشته به شیکاگو سان تایمز گفت: «ما مطمئن هستیم که برداشتن فسیل‌ها از آلمان مطابق با قوانین موجود در آن زمان بوده است.

البته، فسیل‌هایی که ماکاویتسکی برای اولین بار در سال 2019 دید، امروز شبیه به آن نیستند. اپراتورهای فسیلی فیلد، آکیکو شینیا و کانی ون بیک، صدها ساعت را در آزمایشگاه گذراندند، روی نمونه خمیدند و به آرامی سنگ های رسوبی اضافی را برای افشای فسیل جمع آوری و خرد کردند.

ماکوویکی که از زمان ورود آرکئوپتریکس به فیلد توانسته است نگاهی اجمالی به کار روی آرکئوپتریکس بیاندازد، می‌گوید که کارفرمای سابقش حق دارد از آنچه در مجموعه دارد هیجان زده باشد.

او می‌گوید: «بهتر از حد انتظار بود. جمجمه هم از نظر حفظ و هم از نظر شیوه‌ای که به‌طور تصادفی حفظ شده، فوق‌العاده است. بسیاری از ایده های علمی جدید و جالب را ارائه می دهد.”