ویکتور لو که در مالزی بزرگ شد، بعد از مدرسه با بهترین دوستش که پدرش نودل تابهفروشی بود، از چای چار کوای لذت میبرد.
«هر بار که ما را از مدرسه میبردند، او همیشه یک بسته داشت [of char koay teow] برای ما. من اینگونه بزرگ شدم.»
این یک غذای روزمره است که مردم مالزی برای صبحانه، ناهار و شام می خورند. لو گفت: این چیزی نیست که معمولاً در یک رستوران پیدا کنید، زیرا غذای خیابانی یا چیزی است که در بازار شبانه تهیه می کنید. وقتی جای خود را پیدا کردید، هیچ چیز قابل مقایسه نیست.
مالزیاییها با غذا اینگونه هستند، آنها فقط برای یک غذای خاص از آن مکان خاص به دور و بر سفر میکنند. یا این است یا هیچ چیز دیگری.»
پس از زندگی در ایالات متحده، لو گفت که یک بشقاب چای چار کوای، همانطور که در خانه تهیه می شود، «مثل یک گنج است. اگه داری خیلی خوبه اما بعد با آن بزرگ شدیم و [I] لو، که در کوالالامپور بزرگ شد و برای گرفتن مدرک MBA در سال 2004 به ایالات متحده مهاجرت کرد و از سال 2006 در شیکاگو زندگی میکرد، گفت: واقعاً قدر آن را نمیدانستم.
«به محض اینکه به خارج از کشور می روید، در آن روزهایی که فقط غذای خانگی می خواهید، این اولین چیزی است که به ذهنتان می رسد، آن بوی زغال، درست است، آن رشته ها. هیچ چیز شبیه آن وجود ندارد،” لو گفت.
لوو و شریک تجاری اش، سرآشپز خون لو، از طریق رستوران Logan Square Serai، (2169 N. Milwaukee Ave.) که غذاهای سنتی مالزیایی سرو می کند، قصد دارند طعم خود را از افرادی مانند خودشان که به دنبال طعم و مزه غذای شیکاگو هستند به مردم شیکاگو بیاورند. خانه برای کسانی که با آشپزخانه آشنا نیستند.
لو گفت که نسخه سرای دارای میگو، کالاماری، جوانه لوبیا، تخم مرغ و سوسیس چینی است که با ترکیبی از سس سویا تیره و روشن (همراه با برخی از نکات مخفی سرآشپز) پوشیده شده است. کلید غذا پرتاب از ووک است که گواهی بر مهارت سرآشپز در آشپزخانه است. دست ماهرانه ای لازم است تا “wok hei” را بدست آورید که طعمی است که توسط شعله ای که در هنگام سرخ کردن وک را می بلعد.
لو گفت: “Char koay teow همه چیز در مورد توانایی سرآشپز در پرتاب وک، نحوه کنترل شعله و طعم است.”
لو گفت که طعم زغالی نودل ها را به عنوان “نقطه شیرین بین سوخته و نیم پز” توصیف کرد. این یکی از ویژگی های متمایز غذاهای مالزیایی است که سه فرهنگ را با هم ترکیب می کند. شما چینی هایی دارید که مهاجرت کرده اند [to Malaysia]و سپس شما مالایی های بومی را داشتید و سپس هندی هایی را دارید که به آنجا مهاجرت کرده اند. بنابراین، در طی چند صد سال، فرهنگ ما با هم ترکیب شده است تا غذا را بسیار منحصر به فرد کند.»
لو گفت که از زمان افتتاح در سال 2015، او و تیمش تلاش کرده اند تا افرادی را که با غذاهای مالزیایی آشنایی ندارند، آموزش دهند. برخی از دیگر غذاهای محبوب این رستوران عبارتند از رندانگ گاو، گوشت گاو سرخ شده به مدت هشت ساعت در فلفل قرمز قهوه ای و نارگیل، و کاری لاکسا، سوپ کاری تند شیر نارگیل با رشته فرنگی، گوشت خوک کباب، مرغ، میگو، توپ ماهی، تخم مرغ و توفو. .
رستوران سعی نمی کند غذا را “آمریکایی” کند یا آن را با مواد مختلف مانند خرچنگ در char koay teu بالا ببرد. لو گفت که این هدف از سرو غذای مالزیایی را شکست می دهد.
لو گفت که در هنگام افتتاحیه به شدت به ذائقه مالزیایی تکیه کنیم. آنها از خود پرسیدند، آیا میخواهند تودهها را جذب کنند یا مالزیاییهایی که از دانستن اینکه طعم غذا همان طعمی است که از خانه به یاد میآورند خوشحال هستند؟
“این چیزی است که ما می خواستیم [Serai] شدن و این قمار نتیجه داد. مردم می آیند و می گویند من همین را داشتم. [at home]”، یا “این من را به یاد فروشگاه پایین خیابانی که در آن بزرگ شدم می اندازد.” این احساسی است که ما میخواستیم به مردم منتقل کنیم.”