کلانتر شهرستان کوک از لایحه کارینا حمایت می کند

علائم هشدار دهنده خشونت قریب الوقوع اغلب آشکار است: تهدید، اسلحه در خانه، تماس با پلیس. اگر سیستم قضایی ما بتواند به سرعت به این علائم هشدار دهنده واکنش نشان دهد، می توان جان انسان ها را نجات داد و از خونریزی جلوگیری کرد. اغلب، قانون فعلی ما این اجازه را نمی دهد.

در طول سال گذشته، ما شاهد یک لیست رو به رشد از قتل های وحشتناک و قابل پیشگیری بوده ایم. در اوایل جولای، خوزه آلوارز متهم به تیراندازی به همسرش، کارینا گونزالس، و دختر نوجوانشان شد. آسیب رساندن به پسر نوجوانش در روستای مالایا.

در کمتر از دو هفته، جیلین فلورس در یک سوپرمارکت در حومه جنوبی به ضرب گلوله کشته شد. مردی که قبلا او را مورد آزار و اذیت قرار داده بود متهم به قتل است.

در ماه اکتبر، آدریانا لوپز در خارج از خانه خود در گارفیلد ریج هدف گلوله قرار گرفت و کشته شد. یک سرباز ایالت ایلینویز تلاش کرد یک مظنون را در اسپرینگفیلد دستگیر کند. اما او به او شلیک کرد و او اکنون با اتهاماتی در این پرونده مواجه است.

سال با تراژدی دیگری به پایان رسید: ماریا روکه بیرون خانه اش در آستین به ضرب گلوله کشته شد. یک دوست پسر سابق متهم به قتل است.

قربانیان در هر یک از این موارد سیگنال هایی را به سیستم عدالت کیفری ما ارسال کردند. آنها برای به دست آوردن دستورات مدنی برای حمایت از کسانی که اکنون متهم به قتل آنها هستند، تلاش کردند.

چنین دستوراتی فرصت آشکاری را برای سیستم قضایی ما ایجاد می کند تا مداخله کند، اما قوانین فعلی ما در تلاش برای جلوگیری از اعمال خشونت آمیز افراد خشونت آمیز بی اثر است.

دستورهای حفاظتی که دستورهای بازدارنده نیز نامیده می‌شوند، یک اشکال آشکار دارند: آنها به پلیس اجازه تفتیش و توقیف سلاح‌های گرم را نمی‌دهند و معمولاً به این بستگی دارند که سوژه داوطلبانه آنها را به پلیس تسلیم کند یا به شخص دیگری بدهد.

به همین دلیل قویا از آن حمایت می کنم کارینا بیلقانونی که توسط حامیان خشونت خانگی پیش‌نویس شده است که به پلیس اختیار عملاً می‌دهد تا از موضوع دستور حفاظتی، سلاح گرم بگیرد.

این قانون که به نام کارینا گونزالس نامگذاری شده است، قاضی را ملزم می کند هنگام صدور قرار حمایتی، در صورت وجود دلایل احتمالی دسترسی متهم به آن و وجود خطر قریب الوقوع و وجود جراحت برای اسلحه، حکم تفتیش و توقیف اسلحه را نیز صادر کند. شاکی یا صغیر

در حال حاضر، قانون فقط به پلیس اجازه می‌دهد تا از فردی بخواهد که داوطلبانه تعداد اسلحه‌های گرم خود را گزارش کند و آنها را به پلیس یا شخص دیگری تحویل دهد. بنابراین، حتی اگر یک بازمانده بتواند به قاضی نشان دهد که در خطر است و ضارب اسلحه گرم دارد، اکنون قانون تصمیم گیری برای قرار دادن سلاح در دستان مهاجم را واگذار می کند. این پوچ است.

با این حال، با تصویب لایحه کارینا، تلاش بازماندگان برای محافظت از خود و فرزندانشان می تواند منجر به خارج شدن سلاح گرم از دست سوء استفاده کنندگان شود. این عقل سلیم است.

شکی نیست که این قانون جانها را نجات خواهد داد و افسران پلیس خوشحال خواهند شد که به جای اینکه دائماً به قوانینی که افراد خطرناک را از اهداف قاتل دور نگه می دارند، کاری معنادارتر برای محافظت از بازماندگان انجام دهند.

نمی توان از بازماندگان خشونت خانگی خواست که به سیستمی برای محافظت از آنها تکیه کنند که به طور سیستماتیک در حال شکست است. ما باید برای نجات جان افراد گام‌های مشخصی برداریم: به مجریان قانون اجازه دهیم که اسلحه‌های گرم را از افرادی که آشکارا خطرناک هستند دور کنند. مجمع عمومی ایلینویز باید به پرچم‌های قرمز برافراشته شده توسط بازماندگان گوش دهد.

توماس جی. دارت به عنوان کلانتر شهرستان کوک خدمت می کند.

سان تایمز نامه هایی به سردبیر و نظرات را می پذیرد. دستورالعمل های ما (به زبان انگلیسی) را ببینید.

ترجمه شده گیزلا اوروزکو برای صدای شیکاگو